مهم‌ترین گزاره در دوران آخرالزمان در نهضت فکری شیعه، « آموزه مهدویت» و «راهبرد انتظار» است و جهت تکاپوی شیعی، به ویژه سمت و سوی انقلاب اسلامی ایران، حرکتی انتظار گونه و زمینه ساز برای ظهور دولت کریمه مهدوی بوده است.

«راهبرد انتظار» بدین معناست که باید به دست خود شرایط ظهور مهدی موعود(عج) را فراهم آوریم و خود و جامعه خویش را شایسته ظهور دولت کریمه مهدوی کنیم. .انتظار واقعی در هر جامعه مثل روح در جسم است. عقیده به امام زمان(عج) نمی گذارد مردم تسلیم شوند و روح امید را در کالبد جامعه می‌دمد.

انتظار ظهور، تجدید قوا برای تحولی عظیم و انسانی است. انتظار ظهور، حرکتی پر شتاب به سوی حیاتی پاک و نورانی است و انتظاری حقیقی است که تحول آفرین، اندیشه ساز، نیرو بخش، تعهد آور و مجاهدپرور باشد و شخص منتظر را به عرصه جهادی همه جانبه برای زمینه‌سازی ظهور در عرصه های فردی و اجتماعی وارد کند.

برای رسیدن به چنین آرمانی ـ انتظار حقیقی و زمینه سازی برای دولت کریمه مهدوی ـ نیازمند آنیم که به وظایف خویش در عصر غیبت آگاه باشیم و بتوانیم به بهترین شکل به آن جامه عمل بپوشانیم.

با نگاهی به روایات و سخن بزرگان می‌توان دریافت که بزرگترین وظیفه منتظران امام زمان(عج) این است که از لحاظ معنوی، اخلاقی، عملی و پیوندهای اعتقادی و عاطفی با مؤمنان، همچنین برای پنجه در افکندن با زورگویان، خود را آماده کنند. شعار انتظار این است که در خود آمادگی به عرصه آمدن را برای دفاع از ارزش‌ها در هر شرایطی ایجاد کنیم .«کسانی که در دوران دفاع مقدس شرکت می‌کردند، منتظران حقیقی بودند. کسی که وقتی کشور اسلامی مورد تهدید دشمن است، آماده دفاع از ارزش‌ها و میهن اسلامی و پرچم برافراشته اسلام است، او می تواند ادعا کند اگر امام زمان(عج) بیاید، پشت سر آن حضرت در میدان‌های خطر قدم خواهد گذاشت؛ اما کسانی که در مقابل خطر، انحراف و چرب و شیرین دنیا خود را می بازد و زانوانشان سست می‌شود، کسانی که برای مطامع شخصی خود حاضر نیستند هیچ حرکتی را که مطامع آنها را به خطر می‌اندازد، ‌انجام دهند، آنها چطور می توانند منتظر امام زمان(عج) به حساب بیاند؟».(1)

در دعای عهد چنین آمده است:« اللهم انی اجدد له فی صبیحه یومی هذا و ما عشت فی ایامی عهدا و عقدا و بیعه له فی عنقی لا احول عنها و لا ازول ابدا. اللهم اجعلنی من انصاره و اعوانه و الذابین عنه»؛ «بار خدایا من تجدید می کنم با او در بامداد امروز و تا ایامی که زندگانی می کنم ،‌پیمان و عقد بیعت با او را که برگردن من است. و هرگز از آن برنگردم و تا ابد دست از بیعت با او بر ندارم. بار خدایا مرا از یاران و کمک کاران و دفاع کنندگان از او گردان.»

جشن ولادت حضرت مهدی (عج) هم از این جهت حایز اهمیت است که مساله انتظار در دوران موعود آخرالزمان ـ دوران مهدویت ـ را به یاد آوریم ، روی زوایای مختلف آن تکیه کنیم و با دقت آن را مطالعه کنیم و روی آن بحث های مفیدی انجام دهیم.

از این میلاد بزرگ می توان درس‌های زیادی گرفت:

«یک درس از این درس ها این است که همه بدانند، همه اذعان و باور کنند که حرکت عالم به سمت صلاح است؛ به سمت آفاق روشن است. مستکبران عالم هر چه می خواهند، بگویند؛ تظاهر به قدرت نمایی بکنند؛ ».(2) « نابودکردن بنای ظلم در سطح جهان ، نه فقط ممکن است ، بلکه حتمی است. این مطلب بسیار مهمی است که نسل های بشری امروز معتقد نباشند که در مقابل ظلم جهانی نمی شود کاری کرد».(3)

در احادیث بسیاری امر به دعا برای فرج امام زمان (عج) شده است. در توقیعی که از حضرت مهدی در جواب سوال های اسحاق بن یعقوب نقل شده، آمده است:« و اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان فی ذلک فرجکم»؛ «بسیار برای تعجیل دعا کنید که فرج شما در آن است.»(4)

اما این بدین معنا نیست که ما از هر عمل مثبت و مجاهدت و اصلاحی دست بکشیم و منتظر بمانیم که تا صاحب عصر و زمان(عج)، خودش بیاید و اوضاع را اصلاح و مفاسد را برطرف کند. « هر چند اعتقاد به حضرت مهدی(ارواحنا فداه) یک آرمان والاست و در آن هیچ شکی نیست؛ اما نباید مساله را فقط به جنبه آرمانی آن ختم کرد ـ یعنی به عنوان یک آرزو در دل ، یا حداکثر در زبان، یا به صورت جشن ـ نه! این آرمانی است که باید به دنبال آن عمل بیاید. انتظاری که از آن سخن گفته اند،‌ فقط نشستن و اشک ریختن نیست. انتظار به معنای این است که ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم».(5)

اعتقاد به ظهور امام زمان (عج) به معنای گوشه گیری نیست . این چیزی است که دشمن از اول بر سر آن تبلیغات می کرده و اکنون نیز به یکی از آرمان‌هایش تبدیل شده است. به عنوان مثال می توان اینطور بیان کرد که در اتاق تاریک چراغ روشن نکنیم که قرار است فردا آفتاب طلوع کند.

پس تکلیف انسانها چیست ؟

برای نمونه ؛ همه اعضای یک خانواده دست به کار می شوند تا منزل خود را برای پذیرائی هر چه بهتر از میهمان مهیا کنند.در این شرایط مهم این است که منزل آماده پذیرائی باشد نه جای دیگر . بهترین نوع پذیرائی از یک میهمان این است که هر کس خانه خود را برای میزبانی مهیا کند و در صورت امکان به دیگران نیز کمک کند. وقتی این عقیده به طور حقیقی در دلها جا بگیرد، حضور امام غایب درمیان مردم حس می شود. شیعه خوب، کسی است که این حضور را حس کند و خود را در حضور او احساس نماید. این به انسان امید و نشاط می بخشد.

شناخت مقتضیات زمان و همچنین آگاهی از ترفند های دشمن از دیگر وظایف هر منتظر واقعی است. امام حسن عسکری(ع) می فرماید:« من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میته جاهلیه»؛ « هر کس بمیرد و امام زمان خویش را نشناسد، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است.»(6)

ما ملتی منتظر هستیم ، ملتی که به امید پیشرفت و موفقیت، انقلاب کرد و موفق شد. در عصر کنونی که دشمنان بشریت، افکار و عقاید انحرافی را در جامعه جهانی ترویج می‌کنند، باید برای انتظار حقیقی ، باب ویژه‌ای در زندگی خود باز کنیم و با تمسک به ولایت و محبت اهل بیت(ع) کاخ عنکبوتی دشمن را ویران کنیم. شهید آوینی در این زمینه می گوید: «اضطرابی که بشر امروز را فرا گرفته است ، نشان از یک زلزله قریب الوقوع دارد. زلزله ای که تمدن غرب را از بنیان ویران خواهد ساخت. کره زمین خسته است. بشر بعد از قرن ها زمین گرایی و خود پرستی احساس می کند که نیازمند عالم معناست. او این عالم را در درون خویش باز خواهد یافت و به آن باز خواهد گشت؛ اما نه بی رنج؛ بلکه با رنجی بسیار، این دوران رنج اکنون رسیده است».

1-سخنرانی مقام معظم رهبری در جمع اقشار مختلف مردم ، نیمه شعبان 1374

2- سخنرانی مقام معظم رهبری به مناسبت نیمه شعبان 22/8/1379

3- در دیدار با اقشار مردم نیمه شعبان مصلای تهران 30/7/1381

4- (کمال الدین ج 2 ص 483 ح4)

5- در دیدار با اقشار مردم نیمه شعبان مصلای تهران 30/7/1381

6-(بحارالانوارج51 ص160)