| شیعه در اسرائیل |
 مرکز کل آمار در قدس اشغالی در گزارش سالانه ی خود که سال گذشته منتشر شد، «شیعیان رسمی» در اسرائیل را نزدیک به 600 نفر اعلام کرد، اما این عدد را قابل اطمینان ندانست. غیر دقیق بودن این آمار از این روست که شیعیانی در اسرائیل وجود دارند، که به این مذهب گرویده اند و به صورت «سری» مراسم دینی خود را برگزار و به گونه ای عمل می کنند که کار شناسایی آنان برای اسرائیلی ها مشکل باشد.«ما شیعیان و پیروان مذهب راستین، عقل این ملت را اصلاح می کنیم و آن را آنگونه که خدا در کتابش آورده است. آراسته و وارسته خواهیم کرد.» «ای خداوند بخشنده! به سید حسن نصرالله، و پرچم دار تشیع آقای رئیس جمهور احمدی نژاد برکت ارزانی دار و او را یاری کن و بلا را از آن ها دور کن» . این ها سخنان شیعیان لبنان و پیروان «حزب الله» یا برخی از شیعیان ایران یا شیعیان ساکن مناطق شیعی مذهب نیست، بلکه جزئی از دعاهایی است که برخی از مسلمانان شیعه در دل سرزمین های فلسطین اشغالی تکرار می کنند. این پدیده را برخی رسانه ها و نهادهای پژوهشی در تل آویو گزارش دادند، که باعث نگرانی رؤسای دستگاه سیاسی و امنیتی رژیم صهیونیستی شده است. رسانه های گروهی این پدیده را خطرناک ترین تهدید علیه اسرائیل توصیف نمودند. شماری از گروه های شیعی مذهب در اسرائیل فعال اند که به شکلی طبیعی در حال رشد هستند و با نهادها و گروه هایی ارتباط برقرار کرده اند که از نظر رژیم صهیونیستی بسیار خطرناک اند.
مرکز کل آمار در قدس اشغالی در گزارش سالانه ی خود که سال گذشته منتشر شد، «شیعیان رسمی» در اسرائیل را نزدیک به 600 نفر اعلام کرد، اما این عدد را قابل اطمینان ندانست. غیر دقیق بودن این آمار از این روست که شیعیانی در اسرائیل وجود دارند، که به این مذهب گرویده اند و به صورت «سری» مراسم دینی خود را برگزار و به گونه ای عمل می کنند که کار شناسایی آنان برای اسرائیلی ها مشکل باشد؛ زیرا در صورت شناسایی شدن توسط اسرائیلی ها، کار برای آنان مشکل خواهد شد، لذا تعداد شیعیان در سرزمین های اشغالی بسیار بیش از این عدد است. سایت کانال هفت یمن در صفحه ای که توسط عرب های ساکن اسرائیل اداره می شود، با استناد به "منابع امنیتی مطلع"، شمار شیعیان اسرائیل را ده برابر تعداد اعلام شده توسط مرکز آمار اسرائیلی؛ یعنی نزدیک به 6000 نفر اعلام نمود، که این رقم با گرایش صدها نفر از عرب های اسرائیل به تشیع به 10 هزار نفر هم می رسد. این افراد به دلیل ناامیدی از اصلاح اوضاع موجود و نیز «بحران های سیاسی و اجتماعی» که عرب ها با آن روبرو هستند، «راه حل شیعی» را راهی برای گریز از این بحران می بینند. جالب این جاست که این آمار موجب نگرانی اسرائیلی ها شده است؛ زیرا وجود این مذهب در اسرائیل و نفوذ آن، خود به تنهایی بحران و مشکل بسیار بزرگی به شمار می آید و به معنای پیروزی چند تئوری ضد اسرائیلی است. یکی از این نظریه ها، تئوری صدور انقلاب شیعی ایران به خارج از مرزهای خود است، که یکی از اصول انقلاب اسلامی در تهران است و تهران موفق شده است که در قلبِ کشور دشمنش (اسرائیل) به این مهم دست یابد. هم چنین باید پیروزی فکری و استراتژیک حزب الله بر اسرائیل و موفقیت این حزب در جذب افراد جدید به این مذهب را نیز به شمار آورد که به یمن پیروزی نظامی اخیرش به دست آمد. در این گزارش هم چنین آمده است، که عرب های اسرائیلی که به این مذهب گرایش دارند از زمان برپایی حکومت در سال 1948، فعالیت های دینی خاصی را به هدف جذب افراد بیشتری به این مذهب دنبال می کنند. این مسئله باعث نگرانی های ویژه ای شده است. این پژوهش از گزارش دو ماه پیش مائیردغان رئیس دستگاه امنیتی "اسرائیل" موساد به نخست وزیر اسرائیل ایهود اولمرت پرده برداشت. در این گزارش مائیر دغان به اولمرت خبر داد، که شماری از پیروان جنبش اسلامی در اسرائیل به رهبری شیخ رائد صلاح در شمال، و شیخ ابراهیم مرمور در جنوب به مذهب تشیع گرویده اند و در مناطق عربی؛ نظیر کفرکنا، الناصره، شفاعمرو، الجلیل، المثلث، یافا، مجدالکرم و النقیب منتشر شده اند و گردهم آیی های «سری» شیعیان را به صورت دوره ای برگزار می کنند. همچنین روشن شد که رابطه ی رژیم صهیونیستی و مذهب تشیع به گذشته ی دوری باز می گردد و شیعیان از دیرباز در سرزمین تاریخی فلسطین و پاره ای از مناطق شمالی در مرزهای کنونی لبنان و سوریه زندگی می کردند. و شماری از این مناطق شاهد اتفاقات دینی و تاریخی متعلق به شیعیان بوده است، که کفرمندا و کفرکنا یا حتی شفا عمرو و مجدالکرم که در حال حاضر در فلسطین اشغالی قرار دارند از آن جمله اند. شیعیان پیش از برپایی اسرائیل در این منطقه می زیستند. تعدادی از این شیعیان مجبور به خروج از فلسطین اشغالی شدند، که بخش بزرگی از آن ها به عراق رفتند و بقیه به سوریه و برخی به کشورهای خلیج و مصر پناه بردند. به تازگی سخن از شیعیان در مصر بالا گرفته است. این گزارش روشن می سازد که شمار زیادی از شیعیان مصر از عرب های فلسطینی الاصل هستند که به دلیل فشارها و سیاست های نظامی سازمان های مسلح یهودی مجبور به ترک سرزمین خود شده اند. ده ها فلسطینی که در مناطقی؛ مانند بالماح و هاغاناه ساکن بودند و به مذاهب مختلف گرایش داشتند، از سرزمین خود گریختند و در جهان پراکنده شدند. نام برخی از شخصیت های شیعی فلسطینی که از اولین پیروان این مذهب بودند در این گزارش ذکر شده است، که شیخ عبدالرافع محاجنه و شیخ لوی داود و شیخ محمد زحالقه از مهمترین پرچم داران مذهب تشیع بودند، که از آن دفاع کردند. روشن است که تعدادی از گروه های ساده ی شیعی؛ مانند «فرزندان عبدالرافع» در پاره ای از مناطق عربی اسرائیل به شکل رسمی فعالیت می کنند و حتی مانند دیگر گروه های دینی یهودی یا مسیحی که در اسرائیل پراکنده اند از حکومت، کمک مالی دریافت می کنند. به طور مثال گروه «فرزندان عبدالرافع» در ژوئیه ی گذشته از حکومت اسرائیل خواست که به شیعیان فلسطین اشغالی اجازه دهد که به زیارت اماکن مقدسه در عراق؛ مانند «نجف» و «کربلا» یا اماکن مقدس دیگر در ایران، مانند «قم» بروند، اما حکومت و دستگاه امنیتی به شدت این درخواست را رد کردند. این مساله همچنان در دادگاه ویژه ای در حال بررسی است، اما اخیراً به دلیل سفر برخی از اعضای عرب کنیسه به سوریه و لبنان، قانونی در اسرائیل به تصویب رسید که در آن اسرائیلی ها اجازه ی سفر به کشورهایی؛ مانند ایران که به صراحت دشمنی خود را با اسرائیل اعلام می کنند و مایل به پاک کردن آن از نقشه ی جهان هستند، را ندارند. در کنار انجمن «فرزندان عبدالرافع»، انجمن دیگری با نام «شیعیان حقیقی» در منطقه ی المثلث العربیه در اسرائیل به شکلی سری به فعالیت مشغول است و به همین دلیل توجه بسیاری از رسانه های گروهی اسرائیلی را به خود جلب نموده است. این توجه زمانی فزونی یافت، که این انجمن بیانیه ای صادر نمود که در آن خواستار اعلان رسمی شیعه به عنوان یک اقلیت دینی که در عرصه ی سیاسی رژیم صهیونیستی تاثیرگذار است، شد. در این بیانیه آمده است: به هیچ وجه نباید سیاست را با دین آمیخت و یادآور می شود، که امریکایی ها به شیعیان عراق کمک بسیاری کردند و به عنوان نمونه آن ها را به حکومت رساندند و در موارد زیادی به آن ها یاری رساندند. با توجه به این که هیچ متن شیعی وجود ندارد، که دشمنی با یهودیان یا دشمنی با غرب یا ایالات متحده را تشویق کند ، حکومت اسرائیل به عنوان یک «حکومت آزاد» باید پیروان این مذهب را به رسمیت بشناسد و هویت شیعی آن ها را در کارت شناسایی آن ها ذکر نماید. جالب این است که این گروه، چند هفته پیش از انتشار این بیانیه، چندین بیانیه ی دیگر صادر کرده بود که در آن ها هرگونه همکاری با عرب های سنی و رهبران بزرگ جنبش اسلامی تحریم شده بود، که «حماس» و «جهاد اسلامی» و دیگر گروه های فعال در سرزمین اشغالی از آن جمله اند؛ زیرا آن ها امام علی بن ابیطالب را تقدیس نمی کنند، و همچنین این گروه اعلام کرد که مسلمانان سنی در طول تاریخ «رنج»های فراوانی را به شیعیان تحمیل کردند. وقتی این بیانیه در منطقه ی المثلث، که یک منطقه ی مذهبی تندرو است منتشر شد، باعث برانگیختن پاره ای از واکنش ها گردید؛ زیرا این بیانیه را هیچ شخص حقیقی امضا نکرده بود و نسخه ای که در رسانه های گروهی نشان داده شد تنها نام «شیعیان حقیقی» را در خود داشت. این تشکل در تلاش است که از طریق پست الکترونیکی و انتشار بیانیه ها از طریق کاربران اینترنت در اسرائیل با برخی از عرب های اسرائیل ارتباط برقرار کند. البته گروه های دیگری، مانند «شیعه ی ابرار» و «فرزندان حسین» و «شیعه در دل ها» در اسرائیل فعال هستند که بیانیه های مشابهی را منتشر می کنند. تمام این گروه ها به شکلی سری و از طریق ارسال نامه های الکترونیکی برای کاربران اسرائیلی به فعالیت می پردازند. گروه های اندکی وجود دارند که به شکل علنی به فعالیت می پردازند، اما فعالیت ها و گرایش های گروه های سری سابق الذکر که بیانیه های سری منتشر می کنند، فضای پنهان کاری را بر فعالیت این گروه ها تحمیل کرده و آن ها را وارد چالش و دشمنی با قدرت حاکم در اسرائیل نموده است. قدرت حاکم در اسرائیل هر چند به هر گروهی اجازه ی برگزاری آزاد مراسم مذهبی را می دهد، اما به هیچ وجه استفاده از این آزادی برای زیان رساندن و به خطر انداختن امنیت تل آویو را بر نمی تابد. در کنار این گروه های علنی و سری، گروه هایی؛ مانند گروه «الامر» در «ام الفحم» و «الخیر» و «الاسلام» در مناطق عربی فلسطین اشغالی فعالیت می کنند، که شماری از شیعیان را در بر می گیرند. این شیعیان به صورت دسته جمعی و براساس برنامه های این گروه ها به انجام فعالیت های خیریه می پردازند و به صورت فردی اقدام به این کارها نمی کنند. در گروه های شیعی دیگر نیز وضع بر همین منوال است. باید یادآور شد، که گروه های علنی شیعی در جشن ها و اعیاد دینی یهودی و اسلامی به صراحت اعلام می کنند که به اسرائیل افتخار می کنند و از کسانی که در تلاشند تا مذهب تشیع را با حکومت وارد چالش کنند انتقاد می کنند، و حتی در زمانی که رئیس جمهور یکی از کشورهای عربی که با اسرائیل رابطه دارد، اعلام نمود که شیعیان اصولاً به ایران وفادارند و از ایران پیروی می کنند، شماری از اعضای این گروه ها در برابر سفارت یکی از کشورهای عربی تظاهرات نمودند و اعلام کردند که تابع رژیم صهیونیستی هستند و هیچ کس اجازه ندارد از آن ها سوءاستفاده نماید و تاکید کردند که شیعیان نیز همانند دیگر اقلیت های موجود در اسرائیل در تلاشند که حقوق خود را از رژیم صهیونیستی بگیرند و نه از کسی دیگر.
مدرسه ی عالی علوم دینی در قدس اشغالی در نوزدهم اکتبر سال گذشته، خلاصه ی پژوهشی با عنوان «آیا شیعیان بیشتر خواهند شد» را منتشر نمود، که توسط پروفسور «بیرتس حاییم ارولیه» استاد دین شناسی تطبیقی و کارشناس دین شناسی انجام شده بود. این پژوهش که پاره هایی از آن در سایت مدرسه ی عالی علوم دینی منتشر شد، هشدار می دهد که تشیع در مناطق عربی پر جمعیت، مخصوصاً در منطقه ی النقیب در حال گسترش است. این پژوهش یادآور می شود که بیشتر ساکنان عرب این منطقه را صحرانشین ها تشکیل می دهند، که نسبت رشد جمعیت و زاد و ولد آن ها به 8/5 درصد می رسد، که از بالاترین درصدهای رشد در جهان به شمار می آید. بدین ترتیب جمعیت صحرانشین ها هر 14 سال دو برابر می شود. و در صورتی که پیشگیری های لازم صورت نگیرد، ممکن است باعث تشکیل یک حکومت شیعی در فلسطین اشغالی شود! در پایان بخش منتشر شده ی این گزارش آمده است: وجود شیعیان در اسرائیل رخنه و نفوذ به آن است و نباید فراموش کرد که به جز وجود تاریخی شیعیان در سرزمین تاریخی فلسطین، انتشار تشیع در اسرائیل به چالش وخیم و بحرانی میان اسرائیل و حزب الله و پیروزی چند باره ی این حزب در مواجهه با اسرائیل باز می گردد. این مساله باعث شده تا جوانان عرب درون سرزمین فلسطین و مخصوصاً مناطق معروف به عرب های 48 نگاه بسیار مثبتی به مذهب تشیع پیدا کنند. این عرب ها از رفتار حکومت اسرائیل در برخورد با آن ها و محرومیت آن ها از بسیاری اعتبارهای مالی یا اقتصادی یا اجتماعی که یهودیان در فلسطین اشغالی از آن ها بهره می برند و همچنین برخوردهای نژاد پرستانه ی حکومت با آنان آزرده شده اند، که این امر باعث شده تا در بسیاری از این جوانان نسبت به حزب الله که یک حزب شیعی است یک عشق درونی به وجود آید. تصویر دبیرکل این حزب در ده ها اتاق و خانه ی عربی در فلسطین اشغالی آویخته شده است. این مساله سبب شده است که بسیاری از رسانه های عمومی و مسئولین سیاسی تل آویو نسبت به خطرهای این پدیده هشدار دهند. جالب این جاست که شماری از اعضای راست گرا و چپ گرای کنیسه و همچنین مائیر دغان رئیس دستگاه موساد و عاموس یادلین رئیس دستگاه اطلاعاتی ارتش (امان) و یوفان دیسکن رئیس اطلاعات عمومی (شاباک) در رسانه های عمومی یا کنیسه به صراحت از خطرهای این پدیده سخن گفته و تلاش نمودند تا این پدیده را به دین مربوط سازند و هم چنین اظهار داشتند که خدا اسرائیل را برگزید تا جهان را از آن چه «نفرت و کینه توزی تشیع به بشریت و زندگی» نامیدند نجات دهد، همچنان که در گذشته یهودیان را برگزید تا نخستین یکتاگرایان و معتقدان او باشند. مهمترین جنبه‌ی این پدیده یا مساله، تلاش رژیم صهیونیستی برای مربوط ساختن آن چه «دشمنی میان شیعه و سنی» می‌خواند، با شیوه‌ی رفتارش با این شیعیان است. این تلاش ها با گزارشی که پروفسور «گال تال» استاد پژوهش های اسلامی در دانشگاه حیفا تهیه کرد، کاملا روشن شد. پروفسور «گال تال» بر این نکته تاکید می کند که کشورهای عربی که با اسرائیل توافق نامه ی صلح امضا کرده اند، اساساً کشورها و نظام هایی سنی هستند؛ کشورهایی مانند مصر که در سال 1979 با اسرائیل پیمان صلح امضا کرد. همچنین اردن و موریتانی از آن جمله اند. همچنین بسیاری از کشورهای عربی سنی دیگر مانند مراکش و الجزایر یا حتی شماری از کشورهای حوزه ی خلیج فارس که بیشترین تلاش را برای ایجاد روابط با اسرائیل انجام داده اند، کشورهایی سنی مذهب هستند، در حالی که شیعیان از همان لحظه ی آغازین تاسیس اسرائیل به شدت با آن از در دشمنی در آمدند. "تال" این دشمنی را به آن چه «گفتمان دینی سیاسی» ایران خواند، مربوط می داند و آن را ناشی از تلاش ایران برای سیاسی کردن دین و پوشاندن لباس سیاست به آن و تلاش برای حضور در تمام عرصه ها دانست تا در نهایت منافع حفظ شود و جریان انقلاب شیعی ایرانی گسترده تر گردد. «تال» برای اثبات ادعای خود به وجود صدها یهودی عراقی در شهرهای قم، نجف و دیگر شهرهای مقدس شیعی اشاره کرده و می گوید: در طول تاریخ، یهودیانی بوده اند که اماکن مقدس شیعیان را در مقابل دریافت پول تعمیر می کردند و از آن ها مراقبت می نمودند. اما شماری از رهبران شیعی و مشخصاً ایران و لبنان تلاش کردند تا دشمنی با رژیم صهیونیستی را با مذهب مربوط ساخته و آن را تقویت نمایند تا به اهداف خویش برسند |
